لژیون ویلیام وایت درمان وابستگی به سیگار؛ لژیون مالی

چهاردهمین جلسه از دور دوازدهم جلسات ویلیام وایت درمان وابستگی به سیگار به روش DST به نگهبانی علی‌اکبر غفاریان و استادی آقای علی رضوانی و دبیری بهزاد کاشانی نیک با دستور جلسه لژیون مالی مورخ ۱۳۹۵/۷/۹ ساعت هشت صبح شروع به کارکرد

سخنان استاد:

سلام دوستان علی هستم مسافر سیگار. مطمئناً دستور جلساتی که در کنگره ۶۰ مطرح می‌شود برای ما پیامی را دارد و تفکر کردن روی آن باید انجام بشود. آقای مهندس روز چهارشنبه گفتند لژیون مالی یکی از بخش‌هایی است که در کنگره از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است؛ یعنی ما بایستی خیلی به این موضوع اهمیت بدهیم. چراکه معنویات به‌تنهایی کارساز نیست، اگر مادیات در کنار معنویات نباشد، ما به‌هیچ‌وجه نمی‌توانیم موضوع درمان خودمان را به‌پیش ببریم.

اگر واقعاً پیشکسوت‌های ما ازنظر مالی و هم ازنظر معنوی کمک نمی‌کردند ما الآن نمی‌توانستیم روی این صندلی‌ها بنشینیم، یک مصرف‌کننده سیگار و مواد مخدر بودیم و خود من الآن معلوم نبود چه حال‌وروزی داشتم. من زمانی که وارد کنگره ۶۰ شدم تقریباً هرروز به دکتر مراجعه می‌کردم بابت مشکلاتی که داشتم.

من شاید ازنظر مالی مشکلی نداشتم ولی زندگی‌ام به‌وسیله تخریب‌هایی که مواد مخدر و سیگار روی جسمم گذاشته بود به‌هم‌ریخته بود و خانواده‌ام ازهم‌پاشیده شده بود. من با وزن حدود ۴۶ کیلوگرم وارد کنگره شدم و به عقیده دکترها فقط تا چند ماه دیگر زنده بودم. حالا گاهی اوقات عکس‌های قدیمی خودم را نگاه می‌کنم می‌بینم من علی کجا بودم و به کجا رسیدم.

چقدر پول سیگار و مواد، چقدر پول دوا و دکتر می‌دادم. وقتی این مسائل را برای خودم یادآوری می‌کنم به این نقطه پی می‌برم که الآن کجا هستم و کنگره ۶۰ برای من چکارکرده و من برای کنگره ۶۰ چکارکردم.

به‌هرحال این دستور جلسه این را می‌خواهد به من بگوید که از آن چیزی که دارم بتوانم از بخشی از آن بگذرم.

در آموزش‌های دینی ما یک‌چیزی هست به نام زکات و ما بخشی از مال خودمان را بایستی ببخشیم.

من وقتی‌که در کنگره ۶۰ به رهایی رسیدم باید زکات سلامتی و سیگار و مواد مصرف نکردن رو بپردازم.

حداقل بخشی از هزینه‌های دوران اعتیادم را اختصاص بدهم به این امر.

زیرا اگر دیگران نبودند ما نبودیم و اگر ما نباشیم دیگران نیستند که در ادامه بیایند و درمان بشوند، به‌قول‌معروف دیگران کاشتند ما خوردیم ما بکاریم تا دیگران بخورند. اگر این حس بخشندگی در من ایجاد بشود که ازنظر مالی و معنوی بتوانم ببخشم دیگران هم به‌راحتی می‌توانند بیایند و به رهایی برسند.

در حال حاضر خدا را شکر کنگره ۶۰ به‌جایی رسیده که در بیشتر شعب مکان خریداری‌شده است. زمین و ساختمان نیز تهیه‌شده است، اگر آقای مهندس و این تفکر صحیح نبودند و به ما یاد نداده بودند که باید پس‌انداز بکنیم و از خودمان جا و مکان داشته باشیم مطمئناً کنگره ۶۰ به اینجا نمی‌رسید. الآن کنگره ۶۰ این کار را انجام می‌دهد و تک‌تک ما بایستی به‌اندازه توانمان کمک بکنیم. حتی مبالغ اندک نیز می‌تواند تأثیرگذار باشد و در این راه به ما کمک کند.

شعار امسال نیز خرید زمین آکادمی است که توان مالی خود را بالا ببریم که این مهم انجام بگیرد. نه‌تنها برای ایران بلکه در کل جهان این تنها دانشگاهی است که تأثیرگذار بر روند درمان اعتیاد می‌باشد. همه ما میدانیم که کسی از بیرون به ما کمک نمی‌کند و این کمک‌های خود بچه‌های کنگره است. پس وظیفه تک‌تک ماست که به کنگره ۶۰ کمک بکنیم، زیرا کنگره ۶۰ برای خود ماست. در آخر نیز به نظر من یکی از بهترین جاهایی که ما می‌توانیم ازنظر دنیوی و اخروی سرمایه‌گذاری کنیم همین کنگره ۶۰ است. انشا اله همه ما بتوانیم تأثیرگذار باشیم.

با احترام کامران رک