با امیدواری، مثبت نگری و ایمان به خداوند، عمر طولانی تر و شادتری خواهیم داشت...

نوشتار خود را با سؤالی که سال‌ها ذهنم را مشغول خود کرده بود آغاز می‌کنم، سؤالی که تا قبل از ورود به کنگره، جواب قانع‌کننده‌ای برای آن پیدا نکرده بودم، این بود که چرا بعد از آشنایی من با مواد مخدر، جسم من چه در زمان مصرف و چه در قطع مصرف به حالت طبیعی برنمی‌گشت؟

قبل از افتادن در گردباد اعتیاد و در سنین نوجوانی سرشار از انرژی و نیرو بودم و خستگی و بی‌حالی برایم معنایی نداشت، من دوران تفننی بسیار کوتاهی داشتم و خیلی سریع به نقطه اجبار به مصرف رسیدم. روزهایی که جسمم تحت تأثیر مصرف مواد، پر از انرژی کاذب می‌شد، خیلی زود سپری شدند و دیگر از آن‌همه شور و حال خبری نبود، در مقاطعی هم که قطع مصرف می‌کردم و دوران به‌اصطلاح سم‌زدایی را می‌گذراندم و پاک می‌شدم هر چه انتظار می‌کشیدم، از جسمی سرحال و شاداب خبری نمی‌شد.