اردوی سالیانه کنگره 60 ؛ گفتگو با کمک اردوبان محمد بهرام زاده

لطفاً خودتان را معرفی کنید

سلام دوستان محمد هستم یک مسافر، با هفت سال تخریب وارد کنگره نمایندگی استاد معین شدم، آنتی ایکس شیشه، هروئین و قرص، ۱۳ ماه سفر به روش DST با داروی OT به راهنمایی آقای میثم حاتمی داشتم، رشته ورزشی تیراندازی باکمان، رهایی ۲ سال و ۶ ماه.

برای ما بگویید چند سال است که به اردو می‌آیید و امسال چه خدمتی انجام می‌دهید؟

امسال سال سوم است که به اردو آموزشی تفریحی کنگره ۶۰ می‌آیم و امسال به‌عنوان کمک اردوبان در قسمت‌های خرید، صبحانه و عبور و مرور در حال خدمت هستم.

شما هم کمک اردوبان هستید، هم در چند قسمت دیگر مشغول خدمت هستید، انجام چند خدمت باهم برای شما سخت نیست؟

خیر، زیاد نیست، چون سال‌به‌سال که در اردو تجربه از سال قبل کسب می‌کنم، کمک می‌کند تا بتوانم وقت خود را بهتر تنظیم کنم و تعادل لازم را داشته باشم. این موضوع را متوجه شده‌ام که لذت بردن در اردو، درگرو خدمتی است که انجام می‌دهم. من در سال اول اردو تصورم این بود که می‌آیم تفریح می‌کنم، بازی می‌کنم و یک هفته استراحت می‌کنم و می‌روم، ولی واقعیت این بود که وقتی از سال بعد خدمت را شروع کردم، لذت بردم، حس مفید بودن را درک کردم و فهمیدم لذت بردن درگرو خدمت و کاری است که انجام می‌دهم. آموزش هم در همین است، اگر قرار بود من در اینجا خدمتی نکنم، آنگاه فقط اردوی تفریحی بود، قسمت آموزشی هم همین‌جاست که یک‌زمانی را در روز یک کاری را برای بقیه و خودمان انجام می‌دهیم، البته همه همین‌طور هستند که یک‌زمانی در روز کاری را انجام می‌دهند و ادامه روز را به تفریح برای خود سپری می‌کنند.

قسمت آموزشی و تفریحی اردو را گفتید، شرایط سخت اردو چطور؟

به نظر من برای کسانی که سال اول اردو را گذرانده و سال دوم است که شرکت می‌کنند شرایط سهل می‌شود، شرایط سخت فقط برای شرایط آب و هوایی و شرایط زندگی است که می‌گوییم. به‌طور عادی همه ما در خانه خود دوش حمام، تخت خواب، چراغ‌برق، کولر... راداریم، شرایط سخت به این خاطر است که اینجا با حداقل امکانات یک هفته باید ۴ نفر داخل چادر بخوابیم، با آب رودخانه دوش بگیریم.

در این حد شاید سخت باشد که این هم وقتی می‌بینیم در طول یک سال درگیری باکار وزندگی و مسائل روزمره همین یک هفته دور بودن از فضای شهری و برای خود زندگی کردن است دیگر سختی ندارد. ما در وادی چهاردهم هم می‌گوییم که عشق، اول باید از خود شروع بشود بعد خانواده و بعد دیگران، کی وقت می‌شود به خودمان توجه کنیم؟ همین‌جاست که یک هفته تنها بودن و فقط برای خود بودن، خیلی هم لذت‌بخش است.

شما امسال به‌عنوان کمک اردوبان انتخاب شدید، از حال و هوای این خدمت برایمان بگویید.

خیلی خوشحالم که به‌عنوان کمک اردوبان انتصاب شدم. البته قصد خودم هم همین بود که امسال در انتخابات کمک اردوبانی شرکت کردم، ولی چند هفته قبل از اردو آقای امین و دیده بانان در جلسه اردوبانی من را به‌عنوان کمک اردوبان انتخاب کردند و بسیار از این انتخاب خوشحال شدم و همین‌که می‌بینم می‌توانم درجایی مفید باشم و می‌توانم کاری را در کنگره انجام بدهم خیلی حس خوبی دارم و حس لذت دارم، غیر از خوشحالی حسی که نسبت به این جایگاه دارم مثل بقیه جایگاه‌ها است که یک روز شروع و یک روز تمام می‌شود و چیزی که می‌ماند آن چیزی است که انسان برداشت می‌کند. اعتقاد من این است که در کنگره باید پارو نزد، وا‌داد.
(باید پارو نزد وا‌ داد باید دل روبه‌دریا داد؛ خودش می‌بردت هر جا دلش خواست به هر جا برد بدون ساحل همونجاست)
باید خودمان را به مسیر رودخانه کنگره بسپاریم.

در قسمت عبور و مرور چه خدمتی انجام می‌دهید؟
در اول اردو گفته می‌شود که ما اینجا یک هفته اجازه خروج از اردوگاه را نداریم مگر در شرایط ضروری یا افرادی که مجاز به این عبور و مرور هستند. چون یک هفته به اینجا آمده‌ایم که یکسری کارها را انجام دهیم، اگر بخواهیم ۳۰۰ نفر بافاصله ۵ کیلومتری تا نزدیک‌ترین شهر آن‌هم با چنین جاده‌ای که در خیلی قسمت‌ها خطرات زیادی وجود دارد رفت‌وآمد کنیم که عمدتاً به خاطر یک تماس تلفنی یا خرید این نظم از بین می‌رود. چون اگر اتفاقی در اردو برای یک نفر بیفتد روی همه تأثیر می‌گذارد و این عبور و مرور باید کنترل شود که چه افرادی تردد دارند؟ آیا افراد مجاز هستند؟ ما با کمک دیگر دوستان این کار را انجام می‌دهیم که ترددها با برگه و مجوز انجام گیرد.

شما درتیم الک‌-دولک اردوبان ها هم‌بازی کردید، برای ما از این بازی بگویید؟
امسال بازی‌ها به این صورت بود که هر بلد یک تیم داشت که ما ۹ بلد داشتیم و برای اینکه بتوان این بازی‌ها را انجام داد یک تیم منتخب هم از اردوبانان تشکیل شد که ایده بسیار خوبی هم بود چون اردوبان ها به خاطر مشغله فرصت کافی برای انجام بازی‌ها را ندارند و این فرصت خوبی بود تا این بازی را انجام بدهند که من هم افتخار این را داشتم که در کنار آقای امین، آقای حکیمی، آقای خدامی و دیگر اردوبان ها بازی کنم و بسیار بازی شیرینی است، من در بلده بازی الک و دولک را یاد گرفتم و خیلی از این بازی لذت می‌برم، این بازی را آموختیم ولی بازی اول را با نتیجه جالبی برنده شدیم، باید تا سال آینده برای انجام این بازی صبر کنیم چون محیط شهری به‌گونه‌ای است که نمی‌توان این بازی زیبا و شاد را انجام داد.

سؤال آخر اینکه برای شما این‌یک هفته دور از خانواده و کار بودن سخت نیست؟

امسال برای من به خاطر یکسری مشکلات کاری یک هفته دوری از کار سخت بود اما ازآنجایی‌که دیدم اگر خواسته باشم به خودم برسم حال من تنها در اینجا خوب است و اینجا انرژی برای کار کردن حتی به مدت یک سال را دریافت می‌کنم، برنامه ریزی کردم و آمدم، هر آدمی نیاز به استراحت دارد و این استراحتی بود که من به خودم دادم، سخت بود اما شدنی نیز بود، آقای خدامی اول اردو گفتند که کسانی که در اردو هستند این اذن و اجازه را داشتند و من خودم افرادی را دیده‌ام که حتی ثبت‌نام هم کردند اما نتوانستند به اردو بیایند و خوشحالم که این اجازه به من داده شد که بتوانم ۳ سال به این اردو بیایم.

اولین چیزی را که درباره کلمه‌هایی که میگویم به ذهنتان می‌رسد بگویید:
کنگره ۶۰: رهایی
بلده: آموزش و تفریح
آقای عیوضی: عشق و محبت
استخر بلده: سرده
تیراندازی باکمان: تمرکز
آقای امین: عشق و فداکاری

آخرین حرف شما یا سؤالی که از شما پرسیده نشد؟
دوست دارم من از شما یک سؤال بپرسم، اینکه شما سال بعد به اردو می‌آیید؟
پاسخ: اول اردو نظرم این بود که دوباره نمی‌آیم ولی حالا نظرم عوض‌شده، بله می‌آیم.
پس سال بعد می‌بینمت.

تهیه گزارش: امیرحسین، لژیون خبری اردوی آموزشی تفریحی کنگره 60