پیش از اردوی سالیانه کنگره 60 افتخار این را پیدا کردیم تا یکبار دیگر گفتگوی داشته باشیم با استاد جهان‌بینی و دیده‌بان اردو، آقای امین دژاکام پیرامون برگزاری شانزدهمین اردوی سالیانه کنگره 60.
با سلام در ابتدا باید عرض کنم متوجه این موضوع شدم که در گفتگوهای مختلفی که با شما داشتم هیچ موقع در ابتدا از حال شما جویا نشدم و حتی گپ مختصری هم در این مورد نزدیم. این بار گفتگوی خودم را با احوال‌پرسی و عرض خدا قوت به شما آغاز می‌کنم.
منم هم به شما و تمامی عزیزان سلام عرض می‌کنم ممنون از این بابت؛ من خوب هستم.
اردوی سالیانه کنگره 60 از کجا آغاز شد؟
چند سال پیش که ما در خیابان انقلاب نمایندگی داشتیم؛ جلساتی را در پارک لاله برگزار می‌کردیم. در آن زمان یکی از اعضا کنگره، آقای محمد شهابی پیشنهاد اردو را مطرح کردند. با آقای مهندس درباره این موضوع صحبت کردیم و ایشان هم استقبال کردند و طولی نکشید که برای راه‌اندازی اردو خودشان وسایل موردنیاز را فراهم و ما را راهی کردند.
در این زمان باقیمانده تا برگزاری اردو آیا مشغله فکری باعث استرس در شما می‌شود و در مقابل چقدر از این فعالیت لذت می‌برید؟
در این مدت برای برگزاری اردو چندان فکر نکردم و خیلی وقت‌ها به خودم تلنگر می‌زدم که بیشتر به اردو بپردازم. در روان‌شناسی می‌گویند 2 عمل وجود دارد که کارها را خراب می‌کند؛ یک اینکه نسبت به آن کار خیلی بی‌خیال هستی و هیچ حسی نداری و دیگری اینکه استرس و نگرانی زیادی داشته باشی. انشالله در رابطه با ما به این شکل نباشد و بچه‌های کنگره نسبت به سال‌های پیش لذت بیشتری ببرند.
زندگی راحت بسیار لذت‌بخش و خوب است، چرا اردو را در شرایط سخت برگزار می‌کنید؟
در حال حاضر اردو نسبت به سال‌های اولیه که شروع شد بسیار امکانات بهتری دارد. ما از پارسال این تصمیم را گرفته‌ایم که اردو را برگردانیم به همان سال‌های اولیه، چون به این شکل نتیجه بهتری خواهیم گرفت و اسم آن (اردو در شرایط سخت) است.
در سال‌های اولیه یکبار برای اردو به گردنه قوچک رفتیم و شرایط در وضعیت مناسی نبود. به‌طور مثال شب‌ها دما به زیر صفر درجه می‌رسید و ما امکانات لازم را نداشتیم؛ زمین مرطوب بود و شب‌ها به‌سختی به خواب می‌رفتیم ولی با طلوع آفتاب که هوا کمی گرم‌تر می‌شد می‌توانستیم بخوابیم.
برای برگزاری اردو در سال‌های بعد یک مقطعی به سمتی رفتیم که موقعیت را برای تشکیل اردو راحت‌تر کنیم، ولی نتیجه مطلوبی نگرفتیم و با این کار متوجه شدیم که همه‌چیز باید یک تعادل مشخصی داشته باشد. درنتیجه ما هم تصمیم گرفتیم که اردو در شرایط سخت برگزار شود.
پس نام این اردو را نمی‌توان (اردو در شرایط خاص) عنوان کرد؟
در یک سری از مسائل شرایط سخت هست، مثلاً اینکه موبایل آنتن نمی‌دهد، این مسیر برای بعضی از بچه‌ها حکم سقوط آزاد دارد زیرا استفاده از فنّاوری در این دوره بسیار تأثیرگذار بوده و دوری از آن برای خیلی‌ها بسیار مشکل است.
مسئله دیگری هم وجود دارد؛ به‌طور مثال آنجا حمام نداریم و بچه‌ها در رودخانه‌ای که آب نسبتاً سردی دارد استحمام می‌کنند و بعضی از شب‌ها دمای آنجا به زیر 10 درجه می‌رسد؛ همچنین زمینی که بر روی آن هستیم سفت هست و برای رفتن به سرویس‌های بهداشتی از چادر تا آنجا 200 متر پیاده‌روی دارد.
افرادی که در اردو شرکت می‌کنند از امکانات روزمره خود که در خانه داشته‌اند دور هستند؛ چه لذتی در آنجا یافت می‌کنند که گذشتن از امکانات برای آن‌ها ساده می‌شود؟
با توجه به اعتقادی که در کنگره داریم، می‌گوییم با قوت گرفتن از قدرت مطلق جلسه را آغاز می‌کنیم. ما هم واقعاً این اعتقاد راداریم که قدرت مطلق به ما کمک می‌کند که بتوانیم کارهای خود را انجام بدهیم.
چند فاکتور مهم نیز در این روند دخیل هست، بچه‌ها از محبت جمعی استفاده می‌کنند و این محبت برای ما همان سیستم ایکس هست که با حضور در کنگره باعث می‌شود بچه‌ها از مواد مصرفی خودشان رها بشوند، در اردو هم این قضیه صادق هست. هر فردی که بتواند خدمت کند و از این محبت استفاده کند می‌تواند حال خوش را تجربه کند و زندگی ایده آل بیرون از کنگره برایش مهم نیست زیرا آبمیوه جدیدی را تجربه می‌کند؛ اما این قضیه برای همه صادق نیست و حتی کسانی بودند که در روز اول از اردو خارج‌شده‌اند.
اگر حق این انتخاب را داشتید تا هر مکانی را برای برگزاری اردو انتخاب کنید، آیا باز هم بلده را برمی‌گُزیدید؟
بله. بلده مکانی بود که به اعتقاد من خداوند در مسیر ما قرار داد و به تصور من از همه لحاظ برای ما مناسب است. فکر می‌کنم که از این بهتر نمی‌شود.
چه حسی دارید که در این روزها، یک ذوق خاصی برای رفتن به اردو برای شما پدید می‌آید؟
حقیقت این است که شرکت در اردو یکسری بندها، گِره‌ها و تاریکی‌ها را از انسان جدا می‌کند. پیوند محبت نیز بسیار قابل‌توجه است؛ البته ناگفته نماند در یکسری از اردوها پیش‌آمده که باحال بد هم مواجه شویم.
برای لذت بردن از طبیعت به‌جز تزکیه و پالایش چه‌کاری می‌توان انجام داد؟
به قول گفتنی: از کوزه همان برون تراود که دراوست
اگر درون شخصی آباد باشد هر جا که برود آنجا را هم آباد می‌کند اما اگر درون او خرابه باشد به طبیعت هم که برود آنجا را خراب می‌کند، مانند درون خودش. فردی که به سمت آبادی و صلح برود می‌تواند ارتباط بهتری نسبت به محیط پیرامون خود برقرار کند اما راه دیگر، دوستی با طبیعت و خدمت به آن است.
چه عواملی قبل از برگزاری وجود دارد تا اردو به این شکل انجام شود؟
این کار را مدیون اردوبانان، دستیار اردوبانان و دیده‌بانان هستیم. برگزاری این اردو کار یک گروه باتجربه است که با تشکیل جلسات و تبادل نظرات خود به نتایج خوبی می‌رسند. معمولاً حدود سه ماه قبل از برگزاری کار این گروه شروع می‌شود.
آیا کسی در اردو حضور دارد که بدونه مسئولیت و بدونه خدمت باشد؟
خیر، ما کسی را نداریم که بیهوده در اردو باشد و مسئولیتی نداشته باشد.
چگونه است که 300 نفر در کنار هم هستند و حتی یک درگیری لفظی هم به وجود نمی‌آید؟
ما روزبه‌روز این صلح و آرامش را در اردو حس می‌کنیم و من فکر می‌کنم یک دلیل آن حضور بچه‌های سفر دوم باشد. ما مدیون ساختار آموزش و معماری مهندس هستیم که بسیار پی این قضیه را خوب ریخته‌اند، از جهت دیگر اگر می‌خواستیم با نفرات عادی این کار را برگزار کنیم بسیار سخت بود ولی به‌طور متوسط صلح و آرامش درون بچه‌های کنگره وجود دارد.
مسئله تأثیرگذار دیگر، مدلی است که از کنگره برداشت کرده‌ایم، ما توانستیم یک ساختار خوب با افراد آموزش‌دیده داشته باشیم و مطلب سوم لطف خداوند است.
چه تصور ذهنی و یا آرزویی نسب به برگزاری اردو در آینده دارید؟
زمانی برسد که در اردو هیچ‌کس زبان دیگری را بلد نباشد.
گفتگو: همسفر حامد خزائی‌پور
ویرایش: مسافر سپهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
6264