خودشناسی ؛گفتگو با مرتضی روزبهانی

با عرض سلام و خوش آمد خدمت جنابعالی، لطفاً خودتان را معرفی نمائید.

سلام دوستان مرتضی هستم یک مسافر. آنتی ایکس مصرفی حشیش و تریاک، مدت سفر اول 11 ماه و 3 روز. رشته ورزشی والیبال، شنا و واترپلو، مدت رهایی 6 سال و 11 ماه و 10 روز، راهنمای بسیار عزیزم آقای احمد حکیمی.

از منظر شما حرکت در سرمای 60 درجه زیر صفر مستلزم به همراه داشتن چه امکاناتی می‌باشد؟

آگاهی، دانایی و خواست حرکت در این مسیر. یکی از مهم‌ترین مستلزمات این است که یک راه بلد مثل کمک راهنمایان محترم راه را نشان دهند.

معمولاً هر مصرف کننده‌ای در دوران اعتیاد، خودش را فراموش می‌کند. چه چیز به شما کمک کرد تا خودتان را به یاد آورید؟

تنها چیزی که به من کمک کرد ورود به کنگره بود. کنگره من را با خودم آشنا کرد. وقتی انسانی با خودش آشنا شود، آن لحظه آغازی است برای جبران خسارت‌های گذشته.

شما چه زمانی حس کردید وجود مقدستان، وجود تاریک و درگیر اعتیادتان را در آغوش کشیده؟

حدوداً دو ماه از سفر اول من گذشته بود که متوجه تغییرات محسوسی در وجودم شدم و احساس می‌کردم شرایط فعلی من با شرایط گذشته کاملاً عوض شده است. تغییرات مثبتی در جسم و روانم احساس می‌کردم و این تغییرات کاملاً مشهود بود.

اگر التیام نیابیم گذشته، زندگی‌مان را از بین می‌برد. از منظر شما چگونه می‌توانیم خودمان را ترمیم و التیام بخشیم؟

هر آنچه مربوط به گذشته است باید در همان گذشته بماند. من سعی می‌کنم گذشته را فراموش کنم و فقط از تجربیات گذشته استفاده کنم برای اصلاح زندگی‌ام در زمان حال. اگر در زمان حال زندگی کنیم، قطعاً زندگی بسیار خوبی خواهیم داشت و با تزکیه و پالایش می‌توانیم روح و نفسمان را ترمیم کنیم، جسم نیز با روش درمانی DST ترمیم خواهد شد.

شرح مختصری از فعالیت خود در اردوی بلده برایمان بگوئید.

من در اردوی بلده اردوبان هستم و اصلی‌ترین مسئولیت من برگزاری فستیوال است.

هدف از به وجود آمدن ساختار اردوی بلده چه بوده است؟

هدف این بود که بچه‌ها زمانی را از شلوغی شهر فاصله بگیرند و چند روزی در کنار یکدیگر باشند. مهم‌ترین هدف این بود که بچه‌ها مسئولیت پذیری را یاد بگیرند. اردو در شرایط نسبتاً سختی اجرا می‌شود و اعضای شرکت کننده در اردو بایستی با امکاناتی که طبیعت در اختیارشان قرار می‌دهد، به بهترین نحو از این اردو بهره ببرند.

با توجه به این که شهر و جهان و جهان‌ها در درون ماست، دیگر چه نیازی به سفر بلده است؟

انسان‌هایی که شرایط بخصوصی دارند، می‌توانند سفر درونی داشته باشند. بحث سفر درونی از سفر بیرونی کاملاً جداست. هرچقدر انسان سفر درونی داشته باشد فقط به نفس و روحش کمک می‌شود. سفر بیرونی در دنیای فیزیکی نیاز همهٔ انسان‌هاست. سفر بلده کمک می‌کند تا ما ظرفیت و قابلیت‌های خود را بهتر بشناسیم، چیزهایی که بلد نیستیم را آموزش بگیریم و در کنار کسانی قرار بگیریم که از شهرهای مختلفی آمده‌اند و می‌توانیم از تک‌تک آن‌ها نکته‌ای بیاموزیم.

یکی از ماندگارترین خاطرات اردوی بلده را برایمان تعریف کنید.

هرروز بلده در این 6 سال برایم خاطره است. اولین اردویی که رفتم بعد از بازگشت تا چند روزی از اتمام اردو ناراحت بودم چون عشق و محبت بین من و بچه‌ها جاری بود و به خاطر جدایی از آن‌ها غمگین بودم؛ اما پس از مدتی به حالت عادی خود بازگشتم.

در یکی از اردوها حضور غیرمنتظرهٔ جناب مهندس دژاکام در اردوگاه من را بسیار خوش‌حال کرد. وقتی پیام حضور مهندس را اعلام کردم همهٔ بچه‌ها از خوشحالی سر از خود نمی‌شناختند و باعجله خود را به محل حضور مهندس رساندند. بهترین خاطره‌ام این بود که توانستیم زمینی مخصوص اردوی بلده خریداری کنیم تا دیگر نیازی نباشد برای اردو دنبال زمین بگردیم.

خط پایان گفتگویمان را شما بفرمائید که چگونه بنگارم...

سعی کنیم همیشه در زندگی شادباشیم و شادی‌هایمان را با دیگران تقسیم کنیم. وقتی لبخندی را روی لبان شخصی آوریم، آن لبخند به بهترین شکل ممکن حال ما را خوب خواهد کرد.

تهیه مصاحبه :صبا شهرستمی

تنظیم:بهمن مشفق و رضا نوروزی