دستور جلسه: ظرفیت، مسئولیت و قبله گم کردن

 خیلی خوشحالم که امروز در خدمت شما عزیزان هستم، خیلی شعبه خوبی دارید و من اینجا حس خوبی دارم. سعی من این هست که وقتی جایی می‌روم، هم انرژی بدهم و هم انرژی بگیرم. این‌یک قانون در کنگره است. واقعاً شعبه خوبی دارید و این میسر نمی‌شود مگر تک‌تک افراد، چه سفر اولی‌ها، مسئول نشریات، نگهبان نظم و... تلاش بکنند. کسانی که این نمایندگی را راه انداختند، آقای علیرضا بیات و آقای فرشید تفرشی که برادر لژیونیِ بنده است خیلی زحمت‌کشیده‌اند. تا ابد قرار نیست آقایانی از شهرهای دیگری بیایند و امورات این شعبه را بگذرانند، باید اینجا را خودتان بچرخانید و این مستلزم تلاش بیشتر اعضاء است. باید دست در دست هم و پشت‌هم باشید.

بچه‌های کنگره خیلی پایبندند به چیزهایی که یاد می‌گیرند. من فکر می‌کنم راجع به درمان اعتیاد فقر اطلاعات وجود دارد. کسانی که چندین سال در مقوله اعتیاد کارکرده‌اند وقتی در سمینارها راجع به اعتیاد و درمان آن عاجزانه صحبت می‌کنند. چرا؟ چون نمی‌بینند، چون هنوز آن‌قدر بزرگ نشدیم که ببینند، باید بزرگ بشوید تا دیده بشوید. کنگره 60 را باید همه بشناسند.

در مورد ظرفیت و مسئولیت؛ ظرفیت هر انسانی بستگی به دانش آن شخص دارد. باید بدانم اگر به من پولی داده می‌شود باید دانش خرج کردن را داشته باشم و همین‌طور اگر به من جایگاهی داده می‌شود باید دانش استفاده از آن را داشته باشم. و هرچه ظرفیت من بیشتر بشود، مسئولیت‌های بالاتری به من داده می‌شود. قبله‌ی من یک‌زمانی هروئین بود و زمانی که به کنگره آمدم، به‌مرور آن‌قدر کنگره برایم جذاب شد که آن جذابیت مواد مخدر برایم کم‌رنگ شد و قبله‌ام کنگره 60 شد و خدا را شکر هنوزم قبله‌ام را گم نکرده‌ام.