نقش خدمت در تعیین جایگاه

معمولاً انسان‌ها تصور می‌کنند که توانایی حضور در هر جایگاهی را دارند، شخصی در یک جایگاه موفق خواهد بود و ظرفیت لازم را خواهد داشت که قابلیت دیدن پیچش مو را داشته باشد و این بر مبنایی است که از نظر دانش از جایگاه چند قدم جلوتر باشد، یعنی ظرفیت خود را برای جایگاه بالاتر آماده کند و این امر زمانی اتفاق می‌افتد که مدام در حال آموزش، تفکر و کسب تجربه باشیم.

مثلاً یک مصرف کننده اگر قرار است وارد جایگاه زندگی بدون مواد بشود، می‌بایست ظرفیت خود را طبق این مثلث بالا ببرد که حداقل آمادگی زندگی بدون مواد را داشته باشد، زیرا کسانی بودند و یا هستند که از بند مواد جدا شدند و به انسان‌های فاسد و زورگو و خودخواه تبدیل شدند که زیان هستی است.

بنابراین شخص با خدمت‌های کوچک‌تر خود را در سفر اول محک می‌زند و گویی روانش را به تعادل می‌رساند و این ظرفیت را در خود ایجاد می‌کند که در سفر دوم هم یک خادم در جایگاه‌های بالاتر چه در کنگره و چه خارج از کنگره باشد و این همان درمانی است که سیستم کنگره نویدش را می‌دهد.

شما یک راهنما را در نظر بگیرید، راهنمایی در کنگره موفق است که تشخیص دهد که چه میزان اطلاعات را به رهجو انتقال دهد که رهجو ظرفیتش را داشته باشد یا اینکه چه موقع محبت کند و چه موقع نه، این‌ها دانش بسیار بالا و عملکرد ظریفی را طلب می‌کند که اگر راهنما مدام در رشد و گرفتن آموزش نباشد و شناخت نسبی را نسبت به انسان و شخص مقابل پیدا نکرده باشد، ممکن است با یک محبت بیجا سیستمی را مختل نماید.

بنابراین زمانی موفق است که دانشش و ظرفیتش را برای جایگاه بالاتر آماده کند تا بتواند تأثیر عملکرد کنونی‌اش را در آینده پیش‌بینی کند، بنابراین این تنها با تفکر، آموزش و تجربه به دست می‌آید.

ولی تأثیر مسئولیت‌پذیری در زندگی ما به چه اندازه است: معمولاً مصرف‌کنندگان و خیلی از افراد جامعه از مسئولیت فراری هستند، زیرا زمانی که می‌خواهیم یک مسئولیت را بپذیریم، بایستی تمام فوت‌ و فن کار را فرا بگیریم و مدام برای دانش در مقاطع بالاتر تلاش کنیم و از طرفی در این بین، با وقایعی برخورد می‌کنیم که باید با تفکر و عمل سالم از آن‌ها بگذریم که نزدیک شدن به فرمان عقل است، در واقع تا مسئولیتی را نپذیریم، رشدی صورت نخواهد گرفت.

مسئولیت‌ها هستند که جایگاه ما را معرفی می‌کنند و مسئولیت باعث می‌شود که هیچ‌گاه در حالت سکون قرار نگیریم و از آنجایی که هستی هر لحظه در حال ارتقاء و تغییر است، بایستی ما هم در این روند نقش داشته باشیم که این طبق فرمان است و از طرفی اتفاقات و مشکلاتی در این میان پیش می‌آید که باعث می‌گردد که ما در حل آن بکوشیم و گذر کردن از مشکلات را بیاموزیم و ما را از قوه به فعل می‌رساند.

در واقع داشتن مسئولیت باعث می‌گردد ما جزئی از زندگی باشیم و زندگی در جریان است و وقتی در جریان باشیم، زندگی را با تمام موجودیتش دوست خواهیم داشت و هر لحظه ممکن است مورد آزمون قرار بگیریم که خود آموزش است و رشد و رحمت الله.

برگرفته از سی دی جایگاه
نویسنده مسافر حمید
ویراستار و ثبت مسافر حجت