منیت آفت ایمان است .وقتیکه انسان در هستی با تلاش و کوشش ، توانایی و مهارتی کسب میکند و آن را در خودش شکوفا میکند مستعد ایجاد منیت در خود میشود . یعنی بهعبارتیدیگر شرط اول برای ایجاد منیت ، داشتن استعداد و کسب موفقیت در یک زمینه است که تشویق و تحسین دیگران را به همراه دارد و با جذب این انرژی که از احترام و تشویق دیگران به دست میآید بهصورت ناخودآگاه لذتی را درون خودمان احساس میکنیم .
همزمان با کسب این انرژی شروع به قیاس و مقایسه خودمان با دیگران میکنیم، که من توانایی انجام این را به بهترین نحو دارم ولی دیگران این توانایی را ندارند . حال اگر دانایی و ظرفیت ما اندک باشد ، این طرز تفکر که من از دیگران برتر و بالاتر هستم و دیگران تواناییهای من را ندارند و از این قیاس اشتباه منیت متولد میشود . ولی اگر دانایی و ظرفیت ما بهقدر کافی باشد میدانیم که انسان دارای صور پنهان و وجوه بسیاری است و کسب توانایی در یک مؤلفه خاص نشان برتری آن انسان نسبت به دیگران نیست . پس در اینجا منیت به وجود نمیآید .
ولی وقتی با دانایی کم ماهیت و ساختار خود را از دیگران بهتر و بیشتر ببینیم ، جایگاه واقعی خود را گم میکنیم ، یعنی خود را در جایگاه بالاتری میبینیم و برای حرکتهای بعدی تمام محاسبات بهاشتباه میافتد . یعنی ما با به وجود آمدن منیت در خودمان فکر میکنیم که در یکرشته استاد هستیم درصورتیکه جایگاه ما جایگاه استادی نیست و هنوز جایگاه شاگردی داریم و با این تفکر اشتباه برای ادامه کار و حرکات و تصمیمات بعدی همیشه دچار مشکل هستیم و به بنبست میخوریم .
مسئله دیگری که در ادامه به وجود میآید ، بالا رفتن سطح توقع از دیگران است ، ما انتظار داریم مثل یک استاد در یکرشته یا فن به ما احترام بگذارند درصورتیکه دیگران از درون ما بیاطلاع هستند و بهاندازه همان جایگاه واقعی ما احترام میگذارند و نتیجه آن ، ایجاد تنفر و خشم در ما میشود ، یعنی علاوه بر آنکه جایگاه واقعی خود را از دست میدهیم و سردرگم میشویم وجودمان را نیز تنفر فرامیگیرد و حالات بدی مثل کینه خشم حسادت مکر و حیله به همراه تنفر در وجود ما متولد میشود که همه آنها حاصل به وجود آمدن آن توقع بیجا در ماست .
در اینجا برای شخص دو حالت به وجود میآید که هر دو در صور پنهان است یکی اینکه با دیدن احترام کم دیگران حصار و دژی مستحکم را به دور خود ایجاد میکنیم و مانع از ورود دیگران به این حصار میشویم که مبادا کسی به ما آسیبی برساند غافل از اینکه با این کار اشتباه مانع از رسیدن امواج هستی که همان غذای روح ماست میشویم و از دریافت آنها خود را محروم میکنیم و باعث میشود دچار سرگردانی شویم و اتصال خود را با هستی از دست بدهیم و راه دوم اینکه شروع به حمله به دیگران میکنیم چون جایگاه خودمان را بالاتر از آنها میدانیم و این اجازه را به خودمان میدهیم که وارد حریم دیگران شویم .
منیت یک قالب و اندیشه است که باید آن را بشناسیم و با یک فرایند معکوس از آن عبور کنیم .
برای گذران زندگی همه ما نیاز به انرژی و انگیزه داریم که این انرژی را میتوانیم با حمله به حریم دیگران ، آن را بدزدیم و یا به مرحله جوشش و زایش برسیم یعنی با بالا بردن سطح دانایی به انسانی خودجوش تبدیل شویم و این انرژی را درون خودمان تولید کنیم.
با این کار دیگر نیازی به تمجید و تعریف دیگران و کسب انرژی از آنها نداریم درنتیجه دچار حسادت کینه و تنفر نمیشویم . چون خود زایش داریم و کسب انرژی میکنیم و اگر نباشد در کار ما خللی ایجاد نمیشود و از یک انسان تکبعدی به یک انسان دوبعدی و چندبعدی تبدیل میشویم که دیگر ملاک برتری ما وجود یکرشته و یک شاخصه نیست یعنی با برتری در یکرشته دچار منیت و خودبزرگبینی نمیشویم چون میدانیم که انسانها دارای صور پنهان بسیاری هستند و برای هیچ انسانی کمال مطلق وجود ندارد .
همسفر لیلا
- تعداد بازدید از این مطلب :
2663