دستور جلسه این هفته: تجربیات من از روش های ترک اعتیاد و روش درمان ( DST ) و بهترین راه

دستور جلسه این هفته :

تجربیات من از روش های ترک اعتیاد و روش درمان ( DST ) و بهترین راه ؛

دستور جلسه این هفته از جمله دستور جلساتی است ، که مستقیماً به تجربیات ما مربوط می شود .در اینجا موضوع دستور جلسه ، فراتر از تجربیات شخصی ، مورد بررسی قرار می گیرد ؛ اما در کارگاه های آموزشی ، همه ما فرصت داریم با بیان تجربیات شخصی ، موضوع را  بررسی نماییم .
همه انسان ها تصور می کنند بهترین راه کوتاه ترین راه است ، در نتیجه ، به درستی یا نادرستی آن تفکر ندارند ، راهی را می روند که زودتر به خواسته های خود برسند ، لذا ، مشقهایشان همیشه ناتمام و بی محتوا باقی می ماند و مجبورند دوباره بنویسند ؛ غذای نیمه پخته و یا به عبارتی خام ، قابل خوردن نیست .
کتاب عبور از منطقه 60 درجه زیر صفر ، صفحه 254

از زمانی که بشر ، پدیده ای به نام اعتیاد به مواد مخدر را شناسایی کرد ، تا به امروز ، همواره به دنبال راهی برای از بین بردن این وابستگی بوده است . در صده های اخیر ، آنگونه که تاریخ حکایت می کند ، روش ها و رویه های مختلف و متفاوتی برای رفع این وابستگی به کار گرفته شده است . در زمان های قدیم ، حکما و طبیبان از داروهای گیاهی زمان خود برای از بین بردن علایم ناشی از قطع مصرف مواد مخدر ، استفاده می کردند . 
با گذشت زمان و ظهور داروهای شیمیایی در قرن 18 میلادی ، اسفاده از این داروها به تدریج جایگزین داروهای گیاهی گردید .

اولین دارویی که برای درمان اعتیاد به صورت تخصصی ، ساخته و عرضه شد ، دارویی به نام انیدرید استیک یا دی استیل مرفین یا هرویین بود که در سال 1896 توسط کمپانی داروسازی بایر آلمان ساخته شد . در قرن 18 و 19 میلادی ، در اروپا استفاده از تریاک برای درمان بعضی از بیماری ها مرسوم بود . در آن زمان ، عمدتاً به دلیل بیماری های ناشی از ضعف سیستم های بهداشتی و فاظلاب ، بیماری های عفونی در شهرهای بزرگ اروپایی مثل لندن ، شیوع زیادی داشت و استفاده از تریاک برای درمان این بیماری ها رواج داشت . در نتیجه ، اعتیاد به تریاک نیز گسترش می یافت و کس نمی دانست برای درمان این وابستگی چه باید کرد .

با ورود هرویین به عنوان داروی ترک اعتیاد ، طولی نکشید که اعتیاد به هرویین معزلی شد شدیدتر و بزرگتر از معزل اعتیاد به تریاک . همزمان با جنگ جهانی دوم و مسدود شدن راه های ورود تریاک به اروپا ، دانشمندان آلمانی ، سخت در تلاش بودند تا جایگزینی دارویی برای تریاک پیدا کنند . آن ها موفق شدند با الگو برداری از ساختار مولکولی مخدرهای گیاهی ، دارویی شیمیایی به نام متادون را ساخته و عرضه نمایند . در ابتدا تصور می شد که این دارو می تواند جایگزینی مناسب برای مواد افیونی از جمله تریاک و هرویین باشد و نقش داروی درمان کننده را به عهده گیرد، اما گذشت زمان نشان داد که متادون از عهده وظیفه خود بر نیامده است .

تجربه سال ها و دهه های متوالی استفاده از متادون نشان داد که این دارو ، خود اعتیاد سنگینی به دنبال دارد ، آن هم به گونه ای که مصرف کننده متادون ، دیگر نمی تواند به مصرف قبلی خود بازگردد به عبارت دیگر ، مخدر مصرفی او در گذشته ، دیگر جوابگوی او نیست . این مسئله به این مفهوم بود که متادون نه تنها کمکی به درمان نکرد ، بلکه اعتیاد سنگین تری را به وجود آورد و  معلوم نبود با این اعتیاد جدید ، چه باید کرد .

اگر بخواهیم با زبان ساده ، عملکرد متادون را تشریح کنیم ، باید بگوییم ، متادون آستانه تحمل را نسبت به مصرف اپیوییدها بالا می برد ، طوری که ماده مصرفی قبلی ، دیگر جوابگوی فرد نخواهد بود و شخص مجبور است مصرف متادون را ادامه دهد و مصرف متادون او نیز به تدریج بالا می رود .

البته اگر از زوایه کاهش آسیب به موضوع نگاه کنیم ، متادون از این نقطه نظر ، موفق بوده است . برای مثال : اگر مصرف کننده هرویین که در روز چندین بار هرویین یا کراک تزریق می کند ، با مصرف متادون ، تزریق هرویین را کنار بگذارد ، باید بگوییم متادون در اینجا نقش یک داروی نگهدارنده و کاهش دهنده آسیب را خیلی خوب به عهده گرفته است و از این بابت دارویی موفق به شمار می رود .

اما برای درمان اعتیاد به متادون ، هنوز پروتکل و روش خاصی ارائه نشده است و مصرف کنندگان متادون در کاهش آن ، دچار مشکل می شوند و پس از قطع مصرف نیز با مشکلات متعدد رو برو هستند و از عدم تعادل رنج می برند .

به هر حال با نگاهی گذرا به سیر تاریخی ظهور و استفاده از داروهای ترک اعتیاد می بینیم که همه این داروها ، خود به وجود آورنده اعتیاد جدید بوده اند . این مسئله فقط شامل هرویین و متادون نیست . داروهای بیشمار دیگری نیز وجود دارند که به همین شکل عمل کرده و می کنند .
روش های ترک اعتیاد ، از قطع ناگهانی مصرف گرفته ، تا طب سوزنی ، آب درمانی ، شوک برقی ، تعویض خون ، ماتریکس ، سم زدایی سریع ، استفاده از داروهای شیمیایی و گیاهی و عطاری ، همه و همه ، مصرف کننده را به جایی می رسانند که چند صباحی را در قطع مصرف مواد سپری می نماید ، آن هم با وضعیت نامتعادل و حال نامناسب ، به طوری که هر روز ممکن است به مصرف باز گردد .

این نتایج باعث شده است تا بعضی متخصصین ، صریحاٌ می گویند ، اعتیاد درمان مشخص و شناخته شده ای ندارد ، اعتیاد درمان قطعی ندارد ، اعتیاد بیماریی لاعلاج ، عود کننده و پیش رونده است و پس از قطع مصرف ، شخص بایستی همیشه تحت نظر و کنترل باشد و هیچ گاه بی نیاز از پیگیری درمان نخواهد بود ، مثل بیماری فشار خون یا دیابت ، فقط می توان ان را کنترل کرد نه اینکه قطعاً درمان کرد.

 امروزه هر وقت صحبت از روش های ترک اعتیاد یا  درمان اعتیاد می شود ، بی درنگ گفته می شود که تنوع  روش های درمان اعتیاد یک امر ضروری و اجتناب ناپذیر است و بایستی روش های گوناگون وجود داشته باشد و هر فردی با توجه  به شرایطی  که دارد با استفاده از  یکی از این روش ها بتواند اقدام به ترک  یا درمان کند . البته کنگره 60 مخالف با این دیدگاه و نظریه نیست و اعتقاد دارد که قرار نیست همه مصرف کنندگان مواد مخدر با استفاده از یک روش به درمان و رهایی برسند ، اما نظر علمی ، کنگره 60  اعتقادی  به تنوع روش های درمان اعتیاد ندارد . اگر کنگره 60 در مورد بعضی از روش های ترک یا درمان اعتیاد از دیدگاه مخالف صحبت می کند  ، این مخالفت  یک بحث علمی و چالش علمی است و موضوع  از نظر علمی مورد بررسی قرار می گیرد .

اکنون با دلایل علمی و متقن  می گوییم که دوران این سخنان به سر آمده است . این تعابیر مربوط به زمانی بود که صورت مسئله اعتیاد ، کشف نشده بود ، مربوط به زمانی بود که مثلث درمان اعتیاد تشریح نشده بود . مربوط به زمانی است که سیستم تولید کننده مخدرهای طبیعی یا سیستم ایکس شناسایی نشده بود . مربوط به زمانی است که پروتکل DST با استفاده از داروی اپیوم تینکچر OT تدوین نگردیده بود .
مربوط به زمانی است که کنگره 60 وجود نداشت ، مربوط به زمانی است که مهندس حسین دژاکام روش  خود را ابداع نکرده بود .

از آن زمان ، یعنی از زمانی که اولین فرد توانست با استفاده از داروی اپیوم و روش کاهش تدریجی و پله ای مصرف یا ریداکشن استپر ( Reduction stepper ) ، اعتیاد خود را درمان کند ، معادلات درمان اعتیاد دگرگون شد .
اکنون سال هاست که ما درمان قطعی اعتیاد را می بینیم ، خودمان با این روش درمان شده ایم . صدها و هزاران نفر با این روش درمان شده اند و برگشت نکرده اند .

برای ما ، اعتیاد ، مرموز ، لاعلاج ، پیش رونده و عود کننده نیست .
برای ما ، وسوسه یا کریوینگ و ریلپس ، معنا و مفهومی ندارد . برای ما  فراری بودن ، معنا و مفهومی ندارد . ما تحت کنترل و مراقبت نیستیم ، کسی مواظب ما نیست . در فکر این نیستیم که ممکن است فردا برویم و مصرف کنیم . دیگر تمام شد . این دفتر برای همیشه در زندگی ما بسته شد . 
زیرا  ما درمان شده ایم ، زیرا جسم ، روان و جهانبینی ما به درمان و تعادل رسیده است .

زیرا سیستم ایکس یا سیستم تولید کننده مخدرهای طبیعی ما در دستگاه عصبی و هورمونی به عملکرد مطلوب خود رسیده است ، ما دیگر نیازی به مصرف مواد مخدر نداریم که به دنبال آن ، وسوسه یا میل به مصرف داشته باشیم . ما درمان شده ایم . با متد DST و داروی اپیوم تینکچر OT درمان شده ایم و خوب می دانیم که OT اپیوم تینکپچر یا شربت تریاک ، تنها داروی درمان اعتیاد است که اعتیاد ما را سنگین تر نمی کند . با اطمینان می گوییم که تمام مواد مخدر اعتیاد آور ، اعتیادشان از تریاک سنگین تر است و با اطمینان می گوییم که اپیوم  ، سبک ترین ، کم عارضع ترین ، سالمترین ، با راندمانترین داروی درمان اعتیاد است که اعتیاد سنگین تری به دنبال خود ندارد  و تاکنون بشر نظیر آن را ندیده است و نخواهد دید .
بهترین راه ، همیشه کوتاهترین را نیست ، متد DST با استفاده از داروی اپیوم تینکچر یا شربت تریاک ، اصل زمان را در درمان اعتیاد بسیار مهم می داند و معتقد است حداقل زمان برای درمان اعتیاد 10 ماه است .

متد DST در کنار اصل زمان ، از بهترین داروی موجود نیز استفاده می کند ، یعنی OT .
متد DST با استفاده از زمان مناسب و داروی مناسب ، پروسه درمان را همزمان با تمرکز روی سه مولفه جسم ، روان و جهانبینی پیش می برد .
متد DST عملیات درمانی و کاهش پله ای مصرف را طوری پیش می برد که شخص نه تنها با مشکل مواجه نمی شود ، بلکه بدون نیاز به استراحت ، به امور زندگی خود رسیدگی می کند .
متد DST در کنار زمان مناسب و داروی مناسب ، آموزش مناسب را برای تغییر جهانبینی و تفکرات و دیدگاه ها نیز به کار می گیرد .
متد DST در کنار همه این ها ، ورزش را نیز به عنوان مکمل درمان اعتیاد به کار می گیرد .

این ها مشخصات بهترین راهی است که ما با آن درمان شده ایم .
ما تعصب نداریم و از خودمان تعریف نمی کنیم ، این ها حقایقی است که ما درک کرده ایم و این پیام را با تمام وجودمان به همه  انسان های دربند اعتیاد و نیازمند به راه درمان خواهیم رساند . از زرد و سفید و سرخ سیاه و در هر گوشه ای که از این عالم باشند .

نویسنده: مسافر علی خدامی