حقیقت اینجاست ؛ گفتگو با خانم سودابه كبیررضایی

راهنمایان و كمك راهنمایان کنگره 60 آموزش می‌بینند و آموزش می‌دهند و خدمت می‌کنند. اگر خوب دقت کنیم می‌بینیم که حضور و فعالیت در حوزه اعتیاد و مواد مخدر و سروکار داشتن با مصرف‌کنندگان مواد مخدر و خانواده‌هایشان و تلاش در جهت رهایی آنان کار ساده‌ای نیست یا به تعبیر دیگر کار هرکسی نیست.

این افراد  به سلاح هایی مجهز هستند که با کمک آن ها می توانند به راحتی در این حوزه فعالیت کنند و کوچکترین تاثیرپذیری نداشته باشند، بلکه تاثیر گذار هم باشند ، این سلاح ها همان عشق ، عقل و ایمان است. چند وقتی است كه به دستور جناب آقای مهندس بنیان محترم كنگره 60؛ كمك راهنمایان گروه خانواده كه از مدت خدمت آنان بیش از چهار سال می گذرد از آنها تجلیل و قدردانی به عمل می آید تا بتوانند در جایگاههای بالاتر خدمت قرار گیرند و به عنوان دستیار دیده بان یا آسیستانت به فعالیت خود ادامه دهند. از جمله این عزیزان كه در جایگاههای خدمتی مختلف از جمله كمك راهنمایی در شعبات مختلف كنگره 60 مثل انقلاب،‌آكادمی ،‌اصفهان و اهواز فعالیت كردند خانم سودایه كبیررضایی ها است. كه از ایشان تجلیل به عمل آمد و به عنوان دستیار و آسیستانت در حال فعالیت هستند برای این عزیز آرزوی موفقیت می كنیم. به همین مناسبت گفتگویی با ایشان ترتیب دادیم كه در ذیل مشروح این گفتگو را می خوانید:

• سلام وقت شما بخیر؛ در صورت امكان خودتون را بیشتر معرفی نمایید؟

سلام دوستان سودابه هستم هسفر جمال و كمك راهنما؛ حدود 13 سال است در كنگره 60 حضور دارم و از این مدت 11 سال است كه به عنوان كمك راهنما در حال خدمت هستم.

• به نظر بنده لژیون شما یكی از لژیون های موفق در بین كمك راهنماهای گروه خانواده در كنگره 60 بوده این موفقیت را در چه چیزی می بینید؟

این لطف شما و دوستان است كه بنده را به عنوان یك فرد موفق در كنگره می بینید؛ شاید من عشقی كه به كنگره داشتم و لذتی كه از مفاهیم و جهان بینی الهی كنگره می بردم باعث شد من كنگره را دوست داشته باشم. می دیدم اینجا جایی است كه انسان از بستر جهنم وارد بهشت می شود؛ خود من چون یك فرد مذهبی هستم همیشه دنبال عملی كردن یافته ها و آموزش هایم بودم و هستم ؛ با ورود به كنگره چیزهایی را می خواستم در اینجا كنم و پیدا كردم و چه انسانهایی را دیدم و می بینم كه در عمق سیاهی ها رفته بودند- 60 درجه زیر صفر- چه خاطراتی تعریف می كردند چه خودشان و چه خانواده هایشان و الان به حایی رسیدن كه جزء افراد موفق جامعه هستند و بعضی از این عزیزان در جامعه مطرح هستند؛ یعنی افرادی كه كسی باور نمی كند كه اینها سیاهی ها را دیده باشند.

از رهایی در كنگره و اولین رهایی خودتان بگوئید؟

رهایی دادن در واقع لطف سیستم است كه به اسم ما ثبت می شود در واقع تلاش خود مسافر و راهنمای مسافر كه بسیار زحمت می كشد. ما در كنار آنها به خانواده ها آموزش آرامش می دهیم و این برای ما لذت بخش است. اولین رهایی من، تقریبا به پنج یا شش ماه بعد از اینكه به من لژیون تحویل دادند رهایی داشتم؛ البته رهایی داشتم در كنگره یك لفظ تشویقی است چون ما رهایی نمی دهیم؛ اولا شافی خداوند است و آموزش ها از جانب خداوند است؛ ما هم در این مسیر با هم آزموده می شویم حالا به بهانه های مختلف؛ امروز اسم من راهنماست یك روز هم به عنوان رهجو بودم اینها همه آموزش است.

• بفرمایید در آن زمان چه حسی داشتید كه اولین رهجوی شما به رهایی رسید؟

اولین رهایی كه داشتم انگار داشتم پرواز می كردم احساس می كردم یك نفر از تاریكی بیرون آمد و یك نفر نجات پیدا كرد و اصلا وقتی به من لژیون دادند آنقدر این مفاهیم لذت بخش بود كه قابل توصیف نیست. در یك جمله می توانم بگویم تمام رهایی هایم برای من لذت بخش بوده است.

• چقدر آموزش ها در بهبود لژیون تاثیر داشته است؟

قبل از ورود به كنگره کتاب‌های مختلفی تقریباً در این رابطه مطالعه داشتم مثلاً كتاب اصول مشاوره را مطالعه كرده بودم و به دلیل شغلم كه در آموزش‌وپرورش فعالیت می‌کردم این مشاوره در آنجا تأثیر داشت. ولی اینجا احساس می‌کردم مشاوره كردن یك دانش‌آموز شاید ساده‌تر از مشاوره كردن یك خانواده باشد؛ چون اینجا موضوع مرگ وزندگی و طلاق است ولی مشاوره دانش‌آموز بیشتر راجع به مسائل درسی بود و موفقیت روی موفقیت دیگر بود؛ ولی اینجا موضوع حاد بود آموزش‌هایی كه گرفته بودم دوست داشتم به همه بگویم داد بزنم فریاد كنم كه مردم حقیقت اینجاست حقیقتی كه می‌شود عملی هم كرد. سنگین‌ترین مفاهیم فلسفی در كنگره اجرا و به زبان ساده بیان می‌شود.

• تا حالا كه موفق بودید انشاالله همیشه موفق باشید و شما را در مراتب و مدارج بالاتر ببینیم و امیدوارم در زندگی شخصی خود همواره موفق باشید. بفرمایید تعداد كل رهایی های شما در كل شعباتی كه خدمت كردید چند نفر بوده و چند نفر از این افراد به مرحله كمك راهنمایی رسیدند؟

من به دلیل اینكه در شعبات مختلف خدمت كردم از جمله تهران دو شعبه انقلاب و آكادمی، شعبه اصفهان و شعبه اهواز كه هنوز هم به عنوان كمك راهنما در آنجا فعالیت دارم. این لطف خداوند بود كه رهایی ها به نام من ثبت شده است؛ چون تنها راهنمای آن شعبه من بودم و شاید به خاطر همین خاطر ممكن است رهایی های من نسبت به راهنماهای دیگر بیشتر باشد. ولی این كار من نیست اقتضای شرایط بوده كه رهایی ها به نام من ثبت شده و فكر می كنم بیش از صد نفر بوده كه از این تعداد 16 نفر به مرحله كمك راهنمایی رسیدند. این به دلیل وسعت كاری من بوده كه خداوند برایم مقدر كرد و این افتخار نصیب من شد. هر وقت می خواستند راه دور خدمتی باشد من توانستم در خدمت كنگره و افراد آن باشم و این مایه افتخار من بوده است.

• خانم سودابه عزیز؛ حس خودتان بعد از 13-12 سال كه لژیون را تحویل می دهید و به جایگاه بالاتر خدمت می روید بیان كنید.

فكر می كنم این حس سومین بار است كه تجربه می شود چون هنوز لژیون اهواز را تحویل ندادم؛ قطع خیلی سخت است كلی خاطره و تعلقات با افراد لژیونم دارم. در اینجا دوستانی پیدا كردم كه اگر هر جای دیگر بودم نمیتوانستم دوستان به این خوبی پیدا كنم.

• پیام خودتان را به رهجوهایی مثل من كه در حال آموزش گرفتن هستند و رهجوهایی كه می خواهند بیایند و آموزش ببینند را بگویید؟

 من پیام نمی دهم؛ ولی دوست دارم آنچه را كه خودم تجربه كردم را بگویم. لذت می برم؛ راضی هستم، شاكر هستم و همیشه سعی كردم طبق قوانین كار كنم شاید یكسری از مفاهیم را در كلام مهندس یا استاد امین یا قوانین كنگره درك نكردم ولی هر چند درك نكردم و بعضی وقتها علت را متوجه نمی شدم ولی همیشه سعی كردم تابع قانون باشم و خیلی از مسائل بود وقتی انجام دادم هرچند برایم سخت بوده ولی وقتی سیستم را پذیرفته بودم؛ تابع سیستم عمل كردم.

شاكرم هرچند خیلی چیزهای دیگر باید یاد بگیرم و آرامش دارم از اینكه به قصد خطایی نكردم و فكر می كنم در كمك راهنما بودن اگر به قصد حركتی نكنیم، اگر نیت ما همدلی و همراهی با سیستم باشد هر چند بلد نباشیم سیستم به ما كمك می كند و خداوند مسیر را باز می كند كه در آن سیستم هم خودمان آرامش داشته باشیم و هم اطرافیان از ما آزار نبینند. فكر می كنم روش خوبی باشد كه خداوند این توفیق را داد كه من از آن بهره مند باشم.

مصاحبه و تنظیم: همسفر زری