|
تا که پیوستـــم به اینجو و ســــــفر آموختــــم |
|
نا امیــــدی را بــــرون کـردن ز ســـر آموختـم |
|
چون جهانبینی بود آموزش،ان‌جی‌اوی شصـت |
|
درس آن از رهنــــمایـــم ریختـــه گـر آموختم |
|
همــره درس جــــهانبینی، روان و جــــسـم را |
|
پـــرورش دادن و ظــلمـــت را بـــدر، آموختــم |
|
جمـــــع آمــــــوزش، تفـــــکر، تجـربه دانیسـت |
|
در رهایـــی کـــــرده دانــــــایی اثـــر آموختـم |
|
بی مــــنیت مخلص و تســـلیم بودن رهــنــما |
|
علــم خود بایــد نــهادن پشـــت در آموختـم |
|
سرســـــپاری در سفــر بر رهنمای خویشــتن |
|
همـــچــو کودک بشــنــود حرف پدر آموختـم |
|
رهنــــما تکلیف من دانـــست تا یابــم حضــور |
|
عصر یکشنبه، سه شنبه در مقـــــر آموختـم |
|
رهنما فرمـود خواب شـــب انرژی می دهـــــد |
|
شب بخوابم زود و برخیـزم سحــــر آموختـم |
|
بیست و یک روز است هر یک پله های تیپری |
|
با اطاعـــت پـــله هـــا کــردن گـــذر آموختـم |
|
از مســــیر رهنـــمـایان پای گر بیرون نــــــهی |
|
نغض فرمان است و حاصل بی ثمر آموختـم |
|
در سفــــر بایـــــد بیامـــوزی صراط مســتقیم |
|
ضمن آموزش به ســعی مستـــمر آموختـم |
|
شکر خالق آن بود مخــــلوق را شـــاکر شدن |
|
چون حقوق رهنــــمایان بر بشــــر آموختـم |
|
چون علی فرمود هر کــس حرفی آمـــوزد مرا |
|
بنـــده بر او گــــردم و زان مفـتخــــر آموختـم |
|
نیز فرمایــــد هر آنچه می پســـندی بر خودت |
|
آن روا دانســته بر شخـــص دگــــر، آموختـم |
|
دیـــــدبانان و تمـــــام مرزبـــانـــان با خـــلوص |
|
موجب رشدند و همچــــون برزگـــر آموختـم |
|
از دژاکـــــــام بزرگ و درس اســـتــــاد امـــــین |
|
راه ظلـــــمت راندن از این بوم و بـر آموختـم |
|
چونکه مولا جایـــــگاه رهنــــــما بالا بـــــخواند |
|
رایگان خدمت و عشقی شعـله ور آموختـم |
|
بوترابم چون وصـــیت کرده بر تــــقوا و نـــــظم |
|
از حقـــوق دیـــــگران کردن حـــــذر آموختـم |
|
بعضی می گویند یاور خودنمایــــی می کــند |
|
بی نیـازم، از ریـــــا صرف نظـــــــر، آموختـم |
|
مهربــان با درک مطلـــب شعر را باید ســــرود |
|
با سفر همسو کنم شعر و هنـــر، آموختـم |