یک شبی دیدم که حالـــم کامـــل است |
|
شاعــــرک بی فکر موج ساحـــــل است |
رفتــــــم از هرچه بدی سمــــت خـــــــدا |
|
نیـــــک دانستــــــم جـــــدا باید جــــــدا |
دردم از تنـــــــهایی نـــــــــوع بشــــــــــر |
|
بــــــود در فـــــــکرم جـــــــدایی از خطر |
عشـــــــق را عــــــــین خطر دــیدم ولی |
|
عشــــــق او بــــــر منــــزلم چون منزلی |
او همــــــی ارام در گوشــــم بگفــــــــت |
|
عشــــــق من را هدیه داری تو به جفت |
عشـــــــق من در منـــزل مخلوقم است |
|
خلق من با عشق من هم بود و هست |
عشـــــــق از جنـــس سمــــا ء و مـاوراء |
|
نـــــــدر زمیــــــن گستـــرده از بحر شما |
خلایـــــق را نه نیــــــکی میتــــــوان کرد |
|
نه شـــر ، کز لعـــن جان گــــردد پر از درد |
نه یـــک لحظـــه فرشتــه خو تــــوان بود |
|
نه دور از آن توان یـــک لحـــــظه آســــود |
بگفتــــم زیستـــــــن را باید آمــوخـــــت |
|
به لطـــــف خالــــق یکـــتا نظــــر دوخت |
تو بــــگزیــن به ز هر کس زیــــــستن را |
|
بدان فانیســــت باقی نیســـت دنیــــــا |
تو نیکـــــــی میـــــکن و در دجــــله انداز |
|
که ایـــــزد در بـیــابانـــت دهــــد بــــــــاز |
عشـــــق من نـــور است در هر منزلی |
|
تو چــــــــرا بی فـــــــکر موج ســـاحلی |
شعـــر تو از سمـــت مـــن دریـــــا شده |
|
تــــــو بـــــــگو اما چـــــــرا اما شــــــــده |
هر ســــوالی از درون مــــن جـــــــــواب |
|
شــــــاعرک پاســـــــخ نـــدانی تو بخواب |
خواب تو گنــــجینه ای در بـــسته است |
|
عشـــــق من از انتـــظارت خسته است |
من که خلقی چون تو از خـــود دارمی |
|
عشــــق خود را از تو خـــواهم هر دمی |
شاعــــرک کوری نــــدانی من کیــــــــم |
|
جستـــجو کـــــن مــــن نه از تــــــارکیم |
مــن همان نـــــورم که در دل داری اش |
|
مــــــن هـــمان بغضم که کردی زاری اش |
مــن نگاه تــــو به یک طفـــل مـــــــریض |
|
من هـــــمان عشقم همان طول عریض |
من خـــــداوند توام عشـــــقت مـــــــنم |
|
من هـــــــمان روح تـــــــوام روح و تنـــــم |
شاعـــــــرک چشم دلـــــــت را بـاز کن |
|
شاعــــــرک ســــــازت به سازم ساز کن |
لحظه ای با دلخوشـــــی هایم بـــخوان |
|
من خداونــــــــد توام این را بـــــــــــــدان |
من تــــو را از جـــــنس خود میـــدانمی |
|
من تــــــو را هر لحـــظه از خود خوانمی |
تو هـــــمان انــــــجیلی و قرآن مـــــــن |
|
در وجودت گوهـــــــــــری قــــــــــــرآن تـن |
تو که میــــــگویم همــــــان آدم بشــــر |
|
آنــــکه عشـــــق است و سراپا در خطر |
سمت من بازآی ای عشـــــق خـــــــدا |
|
عاشــــقی کن شـــــو جدا از هر جــدا |
مــن کلامــــــم را به ختـــــــــم آورده ام |
|
از نبــــــودت مـــــــن بــــــــــلی آزرده ام |
کاش از امـــــشب تو را عاشـــــق کنم |
|
از هر آنــــــــچه جز خـــــودم فارق کنم |
کاش امــــشب پیـــــش من بودی ولـی |
|
شعر تو خـــــواب است و مـــوج ساحلی |