رمضان کریم

بسم‌الله الرحمن الرحیم

اعتیاد تاریک‌ترین دنیایی است که هر نفسی می‌تواند آن را تجربه کند و هنگامی‌که شخص این دنیا را تجربه کرد بعد از گذر زمان به دلیل از دست دادن‌های متمادی به این فکر می‌افتد که اعتیاد خود را درمان کند اما اکثر اوقات نمی‌تواند، چراکه مسیر درست را پیدا نمی‌کند، زیرا مسیر درست آن مسیری است که شخص بعد از کنار گذاشتن مواد خود حال بهتری را تجربه کند نه اینکه بعد از کنار گذاشتن هرلحظه به فکر مواد باشد و با هر فکری تمام جسم و روانش به لرزه افتند، که متأسفانه درروش های ترک موجود و رایج شخص به همین حال دچار می‌شود.

اما با پیدا شدن راه توسط بنیان کنگره60 جناب مهندس دژاکام، مشاهده می‌کنیم که اشخاص پس از به اتمام رساندن طول درمانی خود نه‌تنها حال بهتری نسبت به گذشته خوددارند بلکه هرروزه روز چه در زندگی شخصی و چه در زندگی مدنی در حال رشد و تعالی هستند به‌گونه‌ای که تمام اعضای کنگره60 لحظه‌به‌لحظه به فکر متعادل کردن تمام جنبه‌های زندگی خود و حرکت از مسیر ضد ارزش‌ها به‌طرف ارزش‌ها هستند زیرا همه ما در کنگره60 مسافر هستیم.

این حرکت و مسیر در ابتدا با به تعادل رساندن جسم و روان و جهان‌بینی شروع می‌شود به‌گونه‌ای که ابتدا سیستم ایکس را به تعادل می‌رسانیم و در طول این فعل، خدمت کردن را نیز می‌آموزیم که این خدمت جاری بودن و روان بودن را می‌آموزد و همین آموزش و خدمت کمک شایانی به متعادل شدن روان می‌کند، اما در قسمت جهان‌بینی نیز هفته‌ای سه جلسه بر روی طرز نگاه کردن نسبت به پیرامون خودکار می‌کنیم و آموزش می‌گیریم و این مسیر صحیح و درست به‌قدری زیباست که بسیاری از دوستانی که تابه‌حال سابقه مصرف مواد را نداشته‌اند هم با شوق وصف‌نشدنی خواهان حضور در جمع ما هستند تا به گفته خودشان مسیر صحیح زیستن را بیاموزند.

مصداق این حرکت و درست بودن مسیر را می‌توانیم در همین ماه رمضان کریم ببینیم به‌گونه‌ای که اشخاص پس از به درمان رسیدن با اشتیاقی عجیب به استقبال این ماه می‌روند و به تزکیه جسم و روح خود می‌پردازند، واقعاً در کجای دنیا مشاهده می‌شود که اشخاصی که سالیان سال در ظلمات زندگی می‌کردند و با ضد ارزش‌ها عجین شده بودند تنها بعد از گذر زمانی اندک پس از درمان خود به استقبال ماه رمضان روند تا خود را از ناخالصی‌ها پاک کنند و بتوانند الگویی باشند برای زندگی دیگران و نه‌تنها دیگر از سخت بودن و گرمای شدید و زبان روزه حرفی نزنند بلکه هر ثانیه خدای خود را شکر گویند که مسیر صحیح را پیداکرده‌اند.

نویسنده  و نگارنده: مسافر امیرحسین

لژیون آقای امیر جباری