شوک بیوشیمی، نوشته ای از مسافر رضا صبائی

شوک بیوشیمی؛

مطمئناً همه ما مطالبی در مورد بیوشیمی و مواد شبه افیونی بدن خودمان می‌دانیم. همان موادی که در بدن ما ترشح می‌شود و برخی از آن‌ها حتی تا 200 برابر مرفین هم قدرت دارند؛ موادی از خانواده انکفالین ها، دینورفین‌ها، اندورفین‌ها و...

طبیعتاً تا چندی پیش قبل از مصرف مواد مخدر این مجموعه به‌صورت کامل و منظم وظایف خود را انجام می‌داد و سر ساعت‌هایی مشخص، اقدام به ترشح می‌نمود تا ما را به تعادل لازم برساند و از آنجائی که بدن انسان کاملاً هوشمند است و حتی قوی‌ترین کامپیوترها توان برابری با آن را ندارند، با ورود مواد مخدر رفته‌رفته سیستم تشخیص می‌دهد که دیگر نیازی به ترشح مواد شبه افیونی نیست و از کار این غدد می‌کاهد. طبیعی است هرقدر مقدار مواد مخدر واردشده به بدن بیشتر باشد، بیوشیمی تلاش کمتری می‌نماید و درنتیجه مواد شبه افیونی کمتری ترشح می‌نماید تا زمانی که تقریباً به صفر می‌رسد و اصطلاحاً مصرف‌کننده به حالت اجبار به مصرف یا الزام به مصرف می‌رسد که در این حالت شخص اگر مواد مصرف نکند حتی توان انجام کوچک‌ترین کارها را ندارد و اصطلاحاً خمار سنگین می‌باشد.

حال در نظر بگیریم که این فرد مصرف‌کننده وارد پروسه درمان کنگره 60 و متد DST شده است و سفر خود را آغاز نموده است. اولین برنامه‌ای که از راهنمای خود دریافت می‌کند نظم دادن به وعده‌های مصرف خود می‌باشد که در سه وعده صبح، ظهر و عصر می‌باشد. این اولین شوک مسافر به بیوشیمی خود می‌باشد که سیستم هوشمند بدن متوجه تغییراتی در ساعت مصرف فرد می‌شود و شاید تا چند روز، این تغییر را جدی نگیرد اما بعد از چند روز که شخص در ساعت مشخص و در سه وعده مصرف دارو را ادامه می‌دهد سیستم متوجه جدی بودن قضیه می‌شود و خود را با تغییرات جدید وفق می‌دهد (که به این پدیده در کنگره 60 پدیده سازگاری گفته می‌شود) یعنی در ساعتی مشخص که از وعده شخص می‌گذرد و مواد خارجی در بدن او به پایان می‌رسد سیستم به‌صورت خودکار اقدام به ترشح مواد شبه افیونی می‌نماید و این هماهنگی باعث می‌شود که شخص به حالت تعادل نزدیک‌تر شود؛ این رفتار طی مدت 21 روز ادامه می‌یابد  و بدن به‌صورت کامل با این قضیه هماهنگ می‌شود و جالب این است که دقیقاً به خاطر همین موضوع هفته اول پله، شخص احساس کسالت دارد و هفته دوم اوضاع کاملاً طبیعی و در هفته سوم حال شخص بسیار خوب است.

در این مرحله پس از گذشت 21 روز به‌فرمان راهنما یک‌پنجم (20%) از داروی مصرفی شخص کاهش می‌یابد و شوک بعدی به بیوشیمی وارد می‌شود یعنی سیستم که با برنامه قبلی هماهنگ شده بود سردرگم می‌شود و تا چند روز بلاتکلیف است و صبر می‌کند تا ببیند اوضاع چطور می‌شود و وقتی‌که مطمئن می‌شود که 20% از دارو کاهش‌یافته، مجبور می‌شود تلاش بیشتری نماید تا کسری موجود در بدن را جبران نماید و این‌گونه است که پس از چند روز شخص حال بهتری پیدا میکند و کارخانه‌های تولید مواد شبه افیونی در بدن فرد به‌تدریج بازسازی و احیاء می‌شوند.

این شوک‌ها طی مدت 10 ماه سفر اول ادامه پیدا می‌کند تا درنهایت سیستم کاملاً خود را بازسازی نماید و فرد دیگر نیازی به مواد مخدر خارجی ندارد چون در بدن خودش آن مواد به‌صورت ناب و خالص ترشح می‌شود.

در پایان لازم به ذکر است که ما در طول سفر، علاوه بر شوک بیوشیمی در ابتدای هر پله، شوک‌های زیادی را باید به بیوشیمی خود وارد نمائیم تا سیستم به تعادل لازم برسد که امیدوارم در فرصت‌های بعدی بتوانم آن‌ها را برای شما بیان نمایم.

با احترام؛ کمک راهنما مسافر رضا صبائی

منبع کنگره 60: نمایندگی پرستار