داروهاي خواب آور داروهاي خواب آور : بنزو ديازپين ها برخي از دارو هائي كه براي درمان بيماري هاي اعصاب و روان تجويز مي گردند در ادامه مصرف نابجا بسيار خطرناك و اعتيادآور هستند كه در دو گروه عمده تقسيم مي شوند كه اغلب براي درمان بي خوابي ،افسردگي تجويز شده اند : 1- بنزو ديازپين ها (ديازپام ها ،اگزازپام ،كلونازپام ،لورازپام ،قلورازپام ،كلروديازپوكسايد ....) 2- باربیتيورات ها (فنوباربيتال .سكوباربيتال ) در پزشكي اين داروها به عنوان ضد اضطراب ،درمان بي خوابي ، ضد تشنج ،شل كننده عضلاني و رفع علائم ناشي از ترك اعتياد تجويز مي شود . افرادي كه به اين مواد وابسته مي شوند معمولاً در يكي از سه گروه زير قرار مي گيرند : 1- بيماران مبتلا به افسردگي يا اختلالات رواني كه دوز بالائي از اين دارو ها براي مدت طولاني براي آنها تجويز شده است . 2- افرادي كه بطور خودسر براي درمان بي خوابي و كاهش اضطراب ازاين داروها استفاده مي كنند . 3- افراد وابسته به انواع مواد مخدر كه براي رفع عوارض ناشي از ترك ماده مخدر توسط پزشك يا خودسر با اين دارو ها آشنا شده و پس از عود مجدد اعتياد قادر به قطع دارو ها نبوده و اكنون بالاجبار دارو را همراه ماده مخدر مصرف مي كند كه در ميان این سه گروه ازعوارض بسيار شديدتر و خطرناكتري برخوردار هستند . مكانيسم اثر داروها : اين دارو ها از طريق گيرنده گابا در بدن عمل مي كند . نتيجه مطالعات نشان داده كه گيرنده هاي اختصاصي براي بنزو ديازپينها در مغز بصورت پيش سينا پسي وجود دارند و اين ها از طريق گيرنده گابا باعث باز شدن كانال كلر شده و ورود كلر منفي به نرون مي شوند و با اتصال دارو سبب تسهیل اثرطبيعي گيرنده گابا شده و اثرات خود را نشان مي دهند . در هنگام مسموميت دارویی علائم زير ظاهر مي شود : گيجي ،افت علائم حياتي و ضعيف شدن رفلكس ها ، كه در اين گونه موارد وادار كردن بيمار به استفراغ و تخليه معده قبل از رسيدن به پزشك ضروري است . مطالعه برروي بنزو ديازپين ها نشان مي دهد كه اين دارو ها پس از يكماه مصرف ايجاد وابستگي مي نمايد و در هنگام قطع مصرف ،بسته به تعداد ودفعات مصرف علائم محروميت 24 ساعت پس از آخرين مصرف شروع شده و تا 72 ساعت بعد به اوج خود مي رسد كه شامل مواردي نظير : لرزش ، بي خوابي ، بي اشتهائي ، تهوع ، استفراغ ، كاهش فشارخون ، تشنج و تب بالا و در قطع ناگهاني و به يكباره اين دارو در اغلب موارد منجر به اغما و مرگ مي شود . كه البته زمان شروع علائم و شدت آن بسته به نوع دارو مصرفي و مقدار مصرف آن مي باشد. در هر صورت آن چيزي كه امروزه ثابت شده است ، قطع ناگهاني اين دارو امكان پذير نيست و بايد بصورت تدريجي و در پله هائي منظم اين دارو كاهش پيدا كرده تا عوارض ناشي از ترك به حداقل ممكن خود رسيده تا آثار سو مصرف كاهش پيدا كند .
